Şiir: Son
Bugün uyandım yeni bir sabaha Aynı dizi filmlerdeki koşuşturmacalı, sıradan, saçma Aksine bu sabah hiç acelem yok Yorgunum, kaygım çok. Beni taşıyan bedenimin Mecali kalmadı artık taşımaya ruhumu, Bir de haddinden fazlası düşüncelerim, Yüküm çok, dermanım yok. Artık ne geleceğim var ne de geçmiş Işıl ışıl hastane koridorlarında bir hatıra Anlamı yok bu koşturmacaların, telaşın. Saçma Ne ben anlayabildim bu hayatı Ne de rahat bıraktım ardımda kalanları Sisli bir sabah, çaresizliği haykırmaya uyandım Kısık bir ses… Daha çok hırslandım. Bensiz yaşanacak yıllara öfkeliyim. Bensiz seyredilecek filmlere, dinlenecek şarkılara Yürünecek kaldırımlara, esen rüzgarlara Her şey yek, bense ıssız, bir başına. Ne boş bir hayat… Komik işte, yazıyla da rakamla da ‘’bir’’ Ağızdan çıkan sadece ılık bir nefes kadar işte Gülemediğim için üzgünüm, yeterince gülebildim sanki. Herkeslere elveda mı desem, bilemedim. Zira oyun bittikt