Kayboluş
kadıköy iskelesi Şehrimde kayboldum bugün Binbir surata çarptı gözüm, Onlarca kişiyle çarpıştım Ama yine de yalnızdım, yine kendime çarpmıştım. Güneş batıyor, vapurların dumanı çöküyor, Gökyüzünün zifiri karanlığıyla Müzik sesleri, bağırışmalar, romen darbukacılar ve daha nicesi Şehrimde kayboldum bugün. Ya da şehrimle "seviştim". Ne çok özlemişim bu hissi... En çok farkına vardığım anlardan biri yaşamanın Var olmanın saçmalığıyla sevincini tatmak Hiç olmadık anda ve yerde Şehrimde kayboldum bugün Veya kendimi buldum. Arkamda sohbetlerin en saçması İki sevgili, en aptalından Belki de sadece katlanıyorlar birbirlerine Aşk sandıkları sonsuz toleranslarının azametine Ve aptallıklarına gösterdikleri sabrın hürmetine. Acele etmeden yaşamak lazım azizim. Her şeyi bir çırpıda tüketmeden. Her an oyuna hazır bir çocuk gibi. Heyecanla, tutkuyla bekleyebilmeli Ve yaşamalı bu hayatı çocuk gibi Hem de ölmek nedir bilmezmiş gibi Şehrimde kaybolduğumu sandım bugün Ta