Şiir: Son
Bugün uyandım yeni bir sabaha
Aynı dizi filmlerdeki koşuşturmacalı, sıradan, saçma
Aksine bu sabah hiç acelem yok
Yorgunum, kaygım çok.
Beni taşıyan bedenimin
Mecali kalmadı artık taşımaya ruhumu,
Bir de haddinden fazlası düşüncelerim,
Yüküm çok, dermanım yok.
Artık ne geleceğim var ne de geçmiş
Işıl ışıl hastane koridorlarında bir hatıra
Anlamı yok bu koşturmacaların, telaşın.
Saçma
Ne ben anlayabildim bu hayatı
Ne de rahat bıraktım ardımda kalanları
Sisli bir sabah, çaresizliği haykırmaya uyandım
Kısık bir ses…
Daha çok hırslandım.
Bensiz yaşanacak yıllara öfkeliyim.
Bensiz seyredilecek filmlere, dinlenecek şarkılara
Yürünecek kaldırımlara, esen rüzgarlara
Her şey yek, bense ıssız, bir başına.
Ne boş bir hayat…
Komik işte, yazıyla da rakamla da ‘’bir’’
Ağızdan çıkan sadece ılık bir nefes kadar işte
Gülemediğim için üzgünüm, yeterince gülebildim sanki.
Herkeslere elveda mı desem, bilemedim.
Zira oyun bittikten sonra duyamayacağım alkışları
Yorumsuz kalacak eserim, yorumlanamayacak.
‘’Ansızın başladı, sonu ölçüsüzdü’’ denecek.
Vakit yoktu hiçbir şeye
Ne yeteri kadar sevebildim.
Ne de dönüp bakabildim beni sevene
Zamansız farkındalıklar silsilesi
Ölümün en büyük yan etkisi
İşte bu sabah, bitmesini istemediğim bir güne uyandım ben,
Iskaladığım onca ana, dakikaya, sabaha sitemim var
Neden fark ettirmediler sanki
Geçip gideceklerini, geçmişli zamanlarda yiteceklerini
oldukça keyifliydi. ellerine sağlık!
YanıtlaSilşiirindeki esintilerden şu adresteki yazılan yazıları beğenebileceğini düşündüm.
https://gundeviren.com
''act'den daha fazlası''nı keşfetmeniz beni heyecanlandırdı, yazılarınızla tanışmak benim için büyük şereftir üstadım.
SilHoşgeldiniz.