Eşitlik ve Güç İstenci Üzerine


İnsanlar eşit midir diye sordum kendime: cevap elbette herkesin vereceği cevabın aksine "eşit olmayacağı" yönünde olacaktır. Herkesin dilinde dönen şudur ancak: biz Dünya insanları.. Hepimiz biriz, hepimiz eşitiz. En azından insan hakları bu savın savunucusudur. Gerçeği görmek için detaylı düşünmeye hiç gerek yoktur. Doğayı gözlemlemek yeterlidir. Doğa güçlü olanı bir adım öteye taşır, üremesine olanak sağlar böylece yeni kuşakların yeryüzüne uyumu ve kalıcılığı artar.

Biz insanlar elbette doğadan kopuk yaşıyoruz ancak temel kurallarla pek oynamış değiliz. Kariyer yapan, bir şekilde çok paraya sahip olan yani güce hükmedenin borusunun öttüğü bir parkurdayız.
Güce sahip olmak istenmeli midir? Ben her şeyin doğaya uygun olmasından tarafım, marjinal olandan değil limitleri aşmaktır beni cezbeden. Mesela çağdaşım Elon Musk'ın yarattığı roketlerle limitleri zorlar, doğaya uygun olmasa da yaptıkları insan neslinin gelecekte de devam etmesi ve yükselmesini amaçlamaktadır.

Güç istenci doğada kendini üremede bulur karşılığını. Güçlü erkek; doğurgan, verimli, fiziksel olarak çekici kadına sahip olur. Doğanın kanunu budur. Bu sebeple yine "gelecek"tir esas olan. Bireyler geleceği istediklerinin, arzularının kaynağının da güçlü bir birey meydana getirmek olduklarının pek farkında değildirler. Güç yalnızca fiziksel olan: değildir, elbette fiziksel güç eski dünyanın birinci önceliğiydi çünkü işler kas gücüne dayalıydı; günümüzde kadının öncelikle tercih ettiği (sırayla) paraya, bilgiye ve kasa dayanan güçlerdir. Bu sebeple bireyin güce sahip olmak istemesinden başka doğal bir şey yoktur. Amaç kendinden meydana getireceği bireyi en az kendisi kadarıyla yaratmak; yarattığı bireyin de yaratanı aşabilecek yolu yordamı öğretmektir.

ACT
(17.09.2019 tarihinde yazılmıştır.)

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neden Cerrah Olmalıyım?

  Da vinci robotu gibi kollarım, muhteşem uzay algım ve görsel hafızam var. Her cerrahın sahip olamayacağı özene ve titizliğe sahibim. Bir tanrı olsaydı, yarattığı insanlar üzerinde değişiklik yapma yetkisini en çok bana vermek isterdi sanırım, tanrının güvenebileceği yegâne kişi ben olmalıydım.   O halde korkmak niye? Bir insan var olan yeteneğini neden saklamak ister aklım almıyor doğrusu. Bu zamana kadar bu yolda yürümüyor olmam tamamen benim basiretsizliğimdir. Şimdi, geçmişten tek farkım da ‘’cesaretim’’dir.   Çok kere düşündüm acaba kendimi ikna ediyor olabilir miyim diye. Pekâlâ, güzel bir yanıt da bulmuş değilim. Yaptığımın akla yatkın olduğunun ve cesaret işi olduğunun farkındayım. Biraz da kendimi bu işi yapmak için ittiğimi de biliyorum. Sakınarak rahat bir hayat yaşayabileceğimi sanıyordum, yanılıyor olmalıyım, kenarda bekleyerek bir hayatı, bir yeteneği ancak heba edebilirim. Bu sebeple korkmuyorum, cesaretimin kaynağı tam olarak budur.   ‘...
Devamı

Umurumda Değilsiniz!

Resim
Beni umursamayan bir çevreyi haddinden fazla umursadığımı fark ettiğim gündür bugün. Binlerce, hatta milyonlarca insanın arasında standart olanlardan sadece biriyim, ezelden beri bildiğim üzere. Bir de umursanmadığımı fark edemeyecek kadar da aptal!   Bir spermin bir yumurtayla "rastlantısal" birleşmesinin ürünüyüm tıpkı varlığının mucize olduğunu sanan diğerleri gibi, bugüne değin ulaşmam, hayatta kalabilmem de rastlantısal olmuştur. Yaptığım bütün seçimlerde bu bedene, bu bedenin fikirlerine hep dışarıdan bakarak kendimi değerlendirdim ve süzgeçten geçirdim. Bu kimi zaman ahlaki bir süzgeç yerine geçti kimi zaman benliğimin şu anki formunu korumasına sebep oldu. Geç de olsa fark ettim ki bu yaptığım beni kısıtlayan, gereksiz bir "limitör"dü. Beni, ben bile tanıyamamışken etrafımdaki insanların tanımasına imkân yoktu. Niyetim, marjinal olup dikkat çekmek değildir, herkesin beğendiği bir insan haline gelmek hiç değildir; sadece ve sadece bağımsız fikirlerini icr...
Devamı

Belki

Resim
  Yeni, bir başka, toy, yalnız, biraz zavallı his. Yeni yetme bir bedene fazla bir yük daha. Biraz cesaretle belki bir kıvılcım; sonra kor, sonra alev, sonrası yangın; bir ormanı kül edecek kadar haşin ve kuvvetli… Yine bir kadın, aynı masalsı dünya, buğulu bakışlar yine sisli ve kontrolsüz düşünceler. Azı bile zarar, kararı kim bilir ne yapar?   Köprüden geçmek, belki görülmeyen manzaralarla karşılaşmak umuduyla, bilinmeyen coğrafyalarda adımlamak, ürkek ama cesur. Karşı tarafa geçme çabası; yavaş ve temkinli... Sürüden ayrılmış kolay bir av gibi.   Yeter! Bu kadarı yeter, her seferinde köprü girişinde bir başınayım. Bir başına ve belki gereksiz birçok kaygıyla köprüden ilk kaçanım, geriye ve hep geriye. Bu sebeple ne yeni coğrafyalar gördüm ne de tanıdım. Hep aynılıklar içinde köhne bir hayatın başrolüydüm. Öyle ya, hayat bir oyundu ve başrolünde yalnız bir adamdım. Hor gördüğü duyguların esiri olmuş, yıpranmış yapayalnız bir adam.   İçimde bir sıkıntı…...
Devamı