Evlilik ve Cinsellik üzerine

https://www.youtube.com/watch?v=YGsicr9rsVk

Cinsel doyum hayatın vazgeçilmezidir. Birey ne kadar cinsel enerjisine ket vurursa o kadar saldırgan olur ve rasyonellikten uzak bir şekilde daha çok dini, kültürel, batıl ögelere bağlanır ve kendiliğinden uzaklaşır. Bastırılmışlığın öfkesi ritüellere riayet etmenin getirdiği yapay iç rahatlığıyla geçirilmeye çalışılır. Nitekim, cinsel hayallerde ve ilişkilerde saldırganlık, ayıplama, şiddet, buhran görülme sıklığı artmıştır.

 

Eşler arası cinsel uyum, doyumun mükemmelliği ve her seferinde bu mükemmel birlikteliğe ulaşmadaki yineleme gayreti tek eşliliği destekler. Ne zaman ki cinsel doyum sağlanamaz o zaman sadakatsizlikler baş gösterir. Bertrand Russell, bu hususta bir nevi idealin sağlayıcısı olarak evlilik öncesi "evlilik arkadaşlığı" tanımını bulmuştur. Resmi olmayan ama evlilik öncesi çiftlerin birbirini denediği bu kurum ‘’evliliğin demo’’su niteliğindedir. Böylece evlenme yolunda olan insanlar doğum kontrol yöntemlerini kullanacak ve birlikte yaşamayı deneyimleyeceklerdir. Şayet, çiftler uyumsuz olduklarına kanaat getirirlerse evlilik arkadaşlıkları bitecek ve nafaka gibi kanuni herhangi bir yaptırımla karşılaşmayacaklardır. Bu da toplumda evlilik hakkındaki korkuları yıldırıcı düşüncelerin azalmasını sağlayacaktır. Meşru, sağlıklı bir neslin yetişmesi için güzel bir fikirdir.

 

Evliliğin de çağlar sonra insanlığın düşünsel ürünü olarak norm statüsüne ulaşmışken; böylesine mantıklı bir öncül birliğin pek yakın olmasa da yakın yüzyıllarda normalleşeceği kanaatindeyim.

 

Evliliğin yegâne amacı çocuktur. Çocuk olduktan sonra insanoğullarını büyütmek için evlilik çatısı altında sevgi temelinde sosyoekonomik bir yardımlaşma ile sağlıklı bir nesil yetiştirilecektir. Doğanın amacı türün devamıdır bu hususta romantik her ilişki bu amaca hizmet etmektedir. Şu konuya da değinmek isterim ki amacı çocuk olmayan her türlü ilişkiye saygı gösterilmesi gerekmektedir. Neticede, insanlar iradelerinde özgürdür.

aşk şakasını kaldırır mı insan,

çocuk olmasa 

İnsanlık Öldü mü? Nisan 1995 Yılmaz Erdoğan - Kayıp Kentin Yakışıklısı

Evlilik sayesinde zührevi hastalıklara ket vurulur ve meşru çocuklar ile daha sağlıklı bir nesil yetiştirilir. Atalarımız binlerce yıl önce rastgele çiftleşir, haremler kurardı. Bu zamana kadar çocuk yetiştirmede istikrar sağlamak ve çocuğu hayatta tutabilmek için kadın ve erkek evrimleşti. Örnek olarak kadınlar gizli yumurtlama dönemine sahip oldu; böylece bir dişi döllenme için en uygun zamanı diğer erkekler için belirsizleşti; bu sayede diğer erkeklerin tehlikesi azaldı. Bu sayede kadın erkeğini elinde tutmak amacıyla daima sekse hazır olabildi ve çocuğun bakımında her daim destek bulabildi. Bu ve bunun gibi birçok örnek biz insanları tek eşliliğe evrilmemizi sağladı.

 

Dinler çiftleşmeye hep kötü baktılar, evliliği ise yalnızca sonucu çocuk olduğu için göz yumdular ancak çiftleşmeyi hep lanetlediler. Bu da bastırılmışlığın getirdiği ruhsal bir ikilemdi. Halbuki cinsel özgür toplumlarda çıplaklığın yarattığı şehvet çok az gözlenmiştir.

 

Evlilik rutin bir hayatı müjdeler. Zamanı ve ilgiyi böler çünkü eş ve çocuklar yaşamda ayrıca odaklanılması gereken etmenlerdir. Bu kişinin kaybı olabileceği gibi rahat, yalnızlık çekmeyeceği bir ortam yaratarak olumlu katkıda da bulunabilir. Bu hususta doğru eş seçimi çok önemli gözükmektedir. İyi bir aile, bireyin en iyi destekçisi olabileceği gibi köstekçisi haline de gelebileceği unutulmamalıdır.

İlişki: Bir başkasının senin var olan düzenini altüst etmesine kendi isteğin ve izninle razı geldiğin durum.

Leyla ile Mecnun - Burak Aksak

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Neden Cerrah Olmalıyım?

  Da vinci robotu gibi kollarım, muhteşem uzay algım ve görsel hafızam var. Her cerrahın sahip olamayacağı özene ve titizliğe sahibim. Bir tanrı olsaydı, yarattığı insanlar üzerinde değişiklik yapma yetkisini en çok bana vermek isterdi sanırım, tanrının güvenebileceği yegâne kişi ben olmalıydım.   O halde korkmak niye? Bir insan var olan yeteneğini neden saklamak ister aklım almıyor doğrusu. Bu zamana kadar bu yolda yürümüyor olmam tamamen benim basiretsizliğimdir. Şimdi, geçmişten tek farkım da ‘’cesaretim’’dir.   Çok kere düşündüm acaba kendimi ikna ediyor olabilir miyim diye. Pekâlâ, güzel bir yanıt da bulmuş değilim. Yaptığımın akla yatkın olduğunun ve cesaret işi olduğunun farkındayım. Biraz da kendimi bu işi yapmak için ittiğimi de biliyorum. Sakınarak rahat bir hayat yaşayabileceğimi sanıyordum, yanılıyor olmalıyım, kenarda bekleyerek bir hayatı, bir yeteneği ancak heba edebilirim. Bu sebeple korkmuyorum, cesaretimin kaynağı tam olarak budur.   ‘...
Devamı

Umurumda Değilsiniz!

Resim
Beni umursamayan bir çevreyi haddinden fazla umursadığımı fark ettiğim gündür bugün. Binlerce, hatta milyonlarca insanın arasında standart olanlardan sadece biriyim, ezelden beri bildiğim üzere. Bir de umursanmadığımı fark edemeyecek kadar da aptal!   Bir spermin bir yumurtayla "rastlantısal" birleşmesinin ürünüyüm tıpkı varlığının mucize olduğunu sanan diğerleri gibi, bugüne değin ulaşmam, hayatta kalabilmem de rastlantısal olmuştur. Yaptığım bütün seçimlerde bu bedene, bu bedenin fikirlerine hep dışarıdan bakarak kendimi değerlendirdim ve süzgeçten geçirdim. Bu kimi zaman ahlaki bir süzgeç yerine geçti kimi zaman benliğimin şu anki formunu korumasına sebep oldu. Geç de olsa fark ettim ki bu yaptığım beni kısıtlayan, gereksiz bir "limitör"dü. Beni, ben bile tanıyamamışken etrafımdaki insanların tanımasına imkân yoktu. Niyetim, marjinal olup dikkat çekmek değildir, herkesin beğendiği bir insan haline gelmek hiç değildir; sadece ve sadece bağımsız fikirlerini icr...
Devamı

Belki

Resim
  Yeni, bir başka, toy, yalnız, biraz zavallı his. Yeni yetme bir bedene fazla bir yük daha. Biraz cesaretle belki bir kıvılcım; sonra kor, sonra alev, sonrası yangın; bir ormanı kül edecek kadar haşin ve kuvvetli… Yine bir kadın, aynı masalsı dünya, buğulu bakışlar yine sisli ve kontrolsüz düşünceler. Azı bile zarar, kararı kim bilir ne yapar?   Köprüden geçmek, belki görülmeyen manzaralarla karşılaşmak umuduyla, bilinmeyen coğrafyalarda adımlamak, ürkek ama cesur. Karşı tarafa geçme çabası; yavaş ve temkinli... Sürüden ayrılmış kolay bir av gibi.   Yeter! Bu kadarı yeter, her seferinde köprü girişinde bir başınayım. Bir başına ve belki gereksiz birçok kaygıyla köprüden ilk kaçanım, geriye ve hep geriye. Bu sebeple ne yeni coğrafyalar gördüm ne de tanıdım. Hep aynılıklar içinde köhne bir hayatın başrolüydüm. Öyle ya, hayat bir oyundu ve başrolünde yalnız bir adamdım. Hor gördüğü duyguların esiri olmuş, yıpranmış yapayalnız bir adam.   İçimde bir sıkıntı…...
Devamı