Umurumda Değilsiniz!
Beni umursamayan bir çevreyi haddinden fazla
umursadığımı fark ettiğim gündür bugün. Binlerce, hatta milyonlarca insanın
arasında standart olanlardan sadece biriyim, ezelden beri bildiğim üzere. Bir
de umursanmadığımı fark edemeyecek kadar da aptal!
Bir spermin bir yumurtayla "rastlantısal"
birleşmesinin ürünüyüm tıpkı varlığının mucize olduğunu sanan diğerleri gibi,
bugüne değin ulaşmam, hayatta kalabilmem de rastlantısal olmuştur. Yaptığım
bütün seçimlerde bu bedene, bu bedenin fikirlerine hep dışarıdan bakarak
kendimi değerlendirdim ve süzgeçten geçirdim. Bu kimi zaman ahlaki bir süzgeç
yerine geçti kimi zaman benliğimin şu anki formunu korumasına sebep oldu. Geç
de olsa fark ettim ki bu yaptığım beni kısıtlayan, gereksiz bir
"limitör"dü. Beni, ben bile tanıyamamışken etrafımdaki insanların
tanımasına imkân yoktu. Niyetim, marjinal olup dikkat çekmek değildir, herkesin
beğendiği bir insan haline gelmek hiç değildir; sadece ve sadece bağımsız
fikirlerini icra edebilen bir kişi haline gelebilmektir. Bağımsız bir insanı şu
saate kadar göremememizin yegâne sebebi; esasen beni hiç de umursamayan çevremi
ve "daha fazlasını" haddinden fazla umursamamdır.
Özgür, bağımsız, iradesi kendinde bir insan
olabilmenin özlemini yaşamaktayım. Klişe olsa da: "her şeyin bir bedeli
vardır" ve mevzubahis olan özgürlükse, ben bu bedeli ödemeye dünden razıyım
ve hazırım. Gelecek bir günde bir günlüğüne hatta bir dakikalığına dahi olsa
beynimin elektriksel tüm aktivitelerini icra edebilme yetisini kazandığını
görmek ve bunun yaratacağı hazzı tatmak istemekteyim. Bedeli her ne olursa
olsun.
Gözü açık uyuyanlardan, kulağı sağlam olup
duymayanlardandım, şimdiye değin aldanmam gereken ne varsa aldandım, hem de
kendi irademle ama "asıl" olanım bu değildi.
Her insanın kendini bulduğu kendi dünyasının
hükümdarı olması dileğimle…
ACT
08.01.22
Yorumlar
Yorum Gönder